11-06-2023 JOURE – Het oppervlak van stikstofgevoelige natuur in Natura 2000-gebieden dat een stikstofdepositie lager dan de kritische depositiewaarde heeft, nam toe van 20% in 2005 naar 30% in 2021. Deze toename heeft vooral plaatsgevonden tot 2010, daarna is het oppervlak ongeveer gelijk gebleven. De gemiddelde overschrijding is sinds 2005 gehalveerd, van bijna 750 mol per hectare per jaar naar circa 370 mol per hectare per jaar in 2021.
De Nederlandse overheid wil de kwaliteit van natuur verbeteren door onder andere de depositie van stikstof te verminderen in stikstofgevoelige habitattypen in Natura 2000-gebieden. Voor veel habitattypen geldt dat ze maar een bepaalde hoeveelheid stikstofdepositie aankunnen zonder dat de oorspronkelijke vegetatie daardoor aangetast wordt. Deze grens heet de kritische depositiewaarde.
Is de stikstofdepositie boven de kritische depositiewaarde, dan bestaat het risico dat stikstofdepositie een habitat aantast. Niet alle habitattypen in Natura 2000-gebieden zijn gevoelig voor stikstofdepositie. De kritische depositiewaarden zijn per habitattype en leefgebied van soorten vastgesteld op basis van metingen, modeluitkomsten, of een deskundigenoordeel.
De afname van de overschrijding van de kritische depositiewaarden is het gevolg van een afname van de totale stikstofdepositie op stikstofgevoelige Natura 2000-gebieden: van 2005 tot 2013 is ongeveer 20% minder stikstof op de stikstofgevoelige natuur in deze gebieden terechtgekomen. Daarna is de depositie ongeveer hetzelfde gebleven.
De afname in de stikstofdepositie heeft echter in beperkte mate geleidt tot een stikstofdepositie onder de kritische depositiewaarden. Hierdoor is de relatieve toename van het oppervlak in Natura 2000-gebieden waar de stikstofdepositie lager is dan kritische depositiewaarden kleiner dan de relatieve afname van de gemiddelde overschrijding.