Huisvesting arbeidsmigranten zaak gemeenten, werkgevers en huisvesters

25-04-2019 JOURE – Gemeenten, werkgevers en huisvesters moeten samen zoeken naar passende oplossingen voor de huisvesting van werknemers uit het buitenland. Door voldoende huisvesting te realiseren wanneer bedrijven zich vestigen in de gemeenten, wordt bovendien voorkomen dat er ongewenste situaties ontstaan door een tekort aan huisvesting. Dat schrijft minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in antwoord op vragen vanuit de Tweede Kamer naar aanleiding van berichten dat arbeidsmigranten in Gelderland in schuren en stallen gehuisvest worden.

Koolmees stelt dat de verantwoordelijkheid voor het realiseren van voldoende huisvesting op het lokale niveau ligt. Hoe de huisvesting van werknemers uit het buitenland binnen een regio het beste past qua verdeling en in welke woonvormen deze kan worden gerealiseerd, moet op regionaal en lokaal niveau worden bepaald. Daar is het beste zicht op de lokale woning- en arbeidsmarkt en op de wensen van de inwoners. 

Bij het maken van die afspraken hoort ook dat gemeenten kijken naar hoe zij de controle en handhaving inrichten. Op die manier worden de partijen die zaken niet netjes geregeld hebben ook gedwongen om zich te verbeteren en kunnen ongewenste situaties worden aangepakt, aldus Koolmees. Gemeenten hebben budget voor handhaving en kunnen dit naar eigen inzicht inzetten om de huisvesting van arbeidsmigranten extra te controleren. Daarnaast zou de gemeente het keurmerk van de Stichting Normering Flexwonen verplicht kunnen stellen, waardoor ook externe partijen de huisvesting regelmatig inspecteren.

De Inspectie SZW is verantwoordelijk voor het toezicht en de handhaving van arbeidswetten, zoals de Wet minimumloon en de Arbeidstijdenwet. Gemeenten en de Inspectie SZW trekken samen op, onder meer in Interventieteams, waarin door verschillende instanties wordt samengewerkt om specifieke problemen aan te pakken. Hierbij wordt ook aandacht besteed aan gedwongen of slechte huisvesting tegen hoge kosten hetgeen één van de indicatoren kan zijn van ernstige benadeling of uitbuiting.