15-09-2020 JOURE – Naomi was bij Jouregio al eerder opgevallen tijdens de avond-4-daagse. Ieder jaar loopt zij samen met haar moeder Gerda trouw mee. Dit jaar was het niet mogelijk in groepsverband te lopen door corona, maar liepen ze de 4-daagse wel individueel. Vandaar dat wij Naomi opzochten voor een gesprek.
23 jaar geleden werd Naomi geboren op de Dr. G.A. Wumkesstraat en getogen aan de Stationsstraat te Joure. Naomi werd 23-jaar geleden geboren met een autoinflammatoire aandoening. Volgens de artsen is het een ‘foutje in het DNA’. Vanaf de geboorte was het ziekenhuis in en ziekenhuis uit volgens moeder Gerda die inmiddels ook aan tafel is komen zitten. Niet alleen had dat privé veel gevolgen maar ook voor haar school.
‘Op de basisschool was ik de helft van de tijd niet aanwezig, maar ging het ondanks de ziekte best wel goed. In de pauzes mocht ik vaak toetsen inhalen die ik eerder gemist had en kon ook dankzij de leerkrachten goed meekomen qua niveau’. Dit ging zelfs zo goed dat Naomi het advies kreeg om naar het VWO te gaan. Echter door haar aandoening werd er gezamenlijk beslist om eerst een stapje lager te beginnen op de HAVO.
Tijdens het begin van haar nieuwe schooltraject begonnen ook de klachten van haar aandoening toe te nemen. De druk van op school aanwezig zijn en een overactieve leerplichtambtenaar zorgde ervoor dat haar leerprestaties afnamen en haar ziektebeeld juist toenam. Steeds vaker moest Naomi naar het ziekenhuis. Dat er speciaal thuis onderwijs moest worden ingeschakeld bleek een logisch gevolg van haar aandoening.
Tijdens haar pubertijd ging het echter niet meer en werd ze een maand lang opgenomen in het UMCG. Daar werd duidelijk wat er mogelijk aan de hand was. Hiervoor wisten de artsen niet goed wat er met Naomi aan de hand was. Vanuit het UMCG ging ze na haar 18e jaar naar het Radboud ziekenhuis te Nijmegen. Hier werd gestart met zogenaamde ‘biologicals’. Een aanvulling van lichaamseigen eiwitten, die een positieve uitwerking heeft op haar gezondheid.
Drie jaar geleden ging het echter bijna mis. Zo nu en dan moet je “switchen” van medicijnen verteld Naomi. Ze was amper 21 jaar toen er een bacterie in haar longen kwam waardoor ze bijna geen lucht meer kreeg en op de IC terecht kwam. Het was niet duidelijk hoe ze hier uit zou komen. Uiteindelijk bleek het door de omschakeling van de “Biologicals” te komen als bijwerking.
Met alles wat Naomi doet moet ze balanceren. ‘Iedereen die mij ziet, ziet mij op de goede momenten. Dan ben ik namelijk buiten en voel ik me dus ook goed genoeg. Niemand ziet mij als ik op bed lig en mij ziek voel of ben’. In haar woonplaats Joure weigert ze dan ook om zich voort te bewegen in een rolstoel als het nodig is. ‘Ik wil niet dat iemand mij ziet als ziek meisje die zielig gevonden moet worden’. Ik ben nu eenmaal met de aandoening geboren. Maar dat wil niet zeggen dat ik minder uit mijn leven kan en zal halen als iemand anders.’
Creatief
Naomi heeft in haar jeugd veel getekend. Tegenwoordig is ze vooral bezig met haar hond ‘Devil’ die toevallig op dezelfde dag geboren is als Naomi zelf. Haar grootste hobby is taarten bakken. En dat laatste is ze erg handig in. ‘Het is net boetseren met fondant’ aldus moeder Gerda. Thuis zitten en niets doen is gewoon niet weggelegd voor haar.
Wat opvalt aan Naomi is haar unieke kleding keuze. ‘Dit kun je omschrijven als gothic, wicca of alternatief. Dat het opvalt merkt ze als bijvoorbeeld naar concerten gaat en evenementen bezoekt. Ze wordt op een positieve wijze aangesproken. Volgens Naomi komt dat omdat iedereen daar open voor elkaar staat. Doordat ze anders zijn past het beter bij elkaar en is er acceptatie.
Toekomst
Naomi gaat voor het eerst als vrijgezel op haar zelf wonen. Ze hoopt in de loop van deze week haar woning in Grou te betrekken. Ooit hoopt Naomi nog eens een bezoek te brengen aan Japan. Het leven en de cultuur lijken haar geweldig om een keer te ervaren. Natuurlijk is ook geïnteresseerd in de tekencultuur die daar heerst zoals ‘anime’ en ‘manga’. Ook het fenomeen Cosplay intrigeert haar. Op de vraag of ze ooit weer in Joure terug zal komen te wonen antwoord ze: ”Het is maar net welke kant het leven mij op zal sturen”.